Bywa, że wpatrując się w klawisze klawiatury, zamiast naciskać
na nie, wylewając potok słów, czujesz coś imitującego całkowitą
pustkę. Poszczególne litery i złożone zdania wydają się być swoistą
barierą dla przekazania tego, co chce się powiedzieć, zaczynają
być czymś niewystarczającym. A uczucia ciążą, spadając do głębi,
skąd coraz trudniej po nie sięgnąć. Uciekasz w milczenie, które,
pomimo bierności, nie jest wygodne. Uwiera, wbijając się
niewidzialnym ostrzem sztyletu w coś, co układałeś przez długi okres
czasu. Twoje niewypowiedziane słowa zostają zburzone przez
milczenie. Wtedy pustka nie jest już imitacją. Staje się
rzeczywistością. Rytmiczne uderzanie palcami o blat stołu tworzyło coś
przypominającego dobrze znane dźwięki. Odgłos uderzeń obudził
wspomnienia melodii, która drzemiąc przez długi czas w duszy
otrzymała jakby pozwolenie na ponowne wejście w szarość
codziennego dnia. Jesień z muzyką wydawała się być o wiele
łatwiejsza do zniesienia. Uspokajała, gdy było trzeba pobudzała
do życia. Jednak ta, ożywiająca wspomnienia, rozjątrzała tylko
zmysły, beznamiętnie wołające o kojący powrót minionych chwil.
Stukające o blat palce ucichły, opadły na stół, z poczuciem
bezradności. Przypominająca przeszłość melodia nie zabierze
z powrotem w dawne czasy. I tak nagle okazuje się,
że to nie ty sam komponujesz muzykę do swego życia, nie ty panujesz
nad pamięcią i możliwością przywołania przeszłości, lecz inni
poprzez wymówienie słów, o których ważności nawet nie mają pojęcia. Rzeczywistość okazuje się jednak być bardziej okrutna - nie można
kupić czegoś, co nie ma ceny. Palce ponownie zaczynają uderzać
o stół, tym razem nerwowo, próbując wyładować w ten sposób całe
napięcie wywołane swoistą podróżą z "kiedyś" do "dziś". Z dworu
słychać odgłos karetki, deszcz pada od trzech godzin, ludzie wciąż
biegają po ulicach, próbując dogonić coś, co uparcie nie chce przy
nich zostać, deszcz pada nadal...
Urocze zdjęcia ;)
OdpowiedzUsuńPrzyznam, że nie jestem z nich zadowolona, bo były robione na szybko. Powstały w ciągu 5 minut ;)
UsuńŚwietnie wyglądasz! Bardzo ciekawie piszesz ;)
OdpowiedzUsuńKliknij proszę TUTAJ i zapraszam na swojego bloga smile emoticon
www.izabielaa.blogspot.com
Dziękuję serdecznie. Już kliknęlam. :)
UsuńMasz ładne oczka ;3
OdpowiedzUsuńhttp://sapphireblog1.blogspot.com/
a Ty jak zwykle słodzisz! :D
Usuńsuper spodenki :)
OdpowiedzUsuńdziękuję :)
UsuńAle masz cudowne oczy, w ogóle jesteś śliczna co mam się rozdrabniać gdzie tu są faceci :D http://mylifeismyonlylove.blogspot.com/
OdpowiedzUsuńMało facetów w tej naszej blogosferze :) Dziękuję!
UsuńJaaacie aż się chce to czytać :) Wooow no super, piękny look :)
OdpowiedzUsuńhttp://adriana-ade.blogspot.com
Cieszę się <3
Usuń"nie można kupić czegoś co nie ma ceny" - bardzo spodobały mi się te słowa. Nie można kupić rodziny ani innych bardzo ważnych dla nas osób ;)
OdpowiedzUsuńhttp://assmelia.blogspot.com/2015/07/od-siebie-dla-siebie-dresslink.html
Zgadzam się :)
UsuńJejciu uwielbiam twoje spodenki! ps. Jesteś bardzo fotogeniczna
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo :) U mnie w rodzinie większość osób jest fotogeniczna :)
Usuńładny szablon , ładny top
OdpowiedzUsuńobs/obs? http://iamemilia.blogspot.com/
Dziękuję. Nie bawię się w obs/obs :)
UsuńKurcze, czekam na Twoją książkę! :D A spodenki rewelacja.
OdpowiedzUsuńAż taka szalona to ja nie jestem ;D
UsuńMasz ładne oczy i ładnie zdjęcia wyszły. :)
OdpowiedzUsuńlittle-jay999.blogspot.com
Nie jestem z nich zadowolona, były robione na szybko. Zbyt szybko :)
UsuńŚwietnie piszesz! :D
OdpowiedzUsuńCudne spodenki :3
oo jak świetnie wszystko napisałaś :)
OdpowiedzUsuńbardzo ładnie wyglądasz :)