Consolation

Spoj­rzała raz jeszcze na ten oder­wa­ny, sa­mot­ny frag­ment ser­ca. Zas­tygł w przeszłości i już nig­dy nie do­gonił tej, która poszła da­lej... Zap­ro­wadził ją właśnie w to miej­sce. Wiatr na­pełnił jej oczy łza­mi. Stała na szczy­cie dachu. Mroźne po­wiet­rze usztyw­niało kark. Zim­ny dreszcz prze­biegł ciało. Zat­rzy­mał się z tyłu głowy wwier­cając się ko­lejną myślą, tak niero­zer­walnie sca­loną z tym, co miało się za­raz wy­darzyć. Odet­chnęła głębo­ko, czując jak wszel­kie oba­wy ją opuszczają. Spokój roz­le­wał się po jej wnętrzu. Swym nieopi­sanym ciepłem do­tarł na­wet do naj­skryt­szych prag­nień dając poczu­cie, że zro­biła wszys­tko to, co była w sta­nie zro­bić. Kojące spełnienie przechy­liło szalę smut­ku i zro­biła krok do przo­du. Wzniosła się tam, gdzie jej wol­ni przy­jaciele. Oder­wa­na od rzeczy­wis­tości psychi­ka wreszcie zna­lazła dla siebie miej­sce. Wreszcie poczuła bez­troskę domu...

| Kurtka - KLIK | Sukienka - KLIK | Naszyjnik - KLIK | Buty - KLIK | 

Bardzo Was przepraszam za moją nieobecność, ale przygotowania do matury zabierają cały mój czas.